۴ دندان دائمی آسيای اول در سن ۶ سالگی در دهان رويش پیدا ميکند بدون اينکه دندان شيری به جای آن بيفتد . يعنی در سن ۷ سالگی بچه بايد ۲۴ تا دندان در دهانش باشد .
۴ دندان دائمی ديگر که همان دندانهای آسيای دوم ميباشد هم در سن ۱۲ سالگی در دهان رويش پيدا ميکنند و اين دندانها هم جايگزين دندان شيری نيست بلکه مستقلا رويش پيدا ميکنند . يعنی در سن ۱۲ سالگی هم بايستی بچه ۲۸ دندان در دهان داشته باشد علت افتادن دندانهای شيری به اين خاطر است که دندانهای دائمی زير دندان شيری شروع به رويش که کرد به مرور ريشه دندان شيری را ميخورد و اين روند تا جائی ادامه پيدا ميکند که ريشه دندان شيری به کل از بين رفته و در آخرين مرحله که دندان دائمی در دهان جوانه ميزند دندان شيری مربوطه می افتد به اين عکس توجه کنيد . اين عکس مربوط به دندان شيری يک بچه ۱۱ ساله است و دندان شيری در مراحل نهائی عمرش بسر ميبرد . و دندان دائمی زير آن در حال رويش هست .
حال اگر روند طبيعی رويش دندانها طی شود بچه در سن ۱۲ سالگی تمامی دندانهای شيری خود را ميريزد و به جای آن ۲۰ دندان دائمی رويش پيدا ميکنند که با 8 دندان آسیای دائمی میشود 28 دندان دائمی.